Op Landgoed De Hoevens vindt het al enkele jaren maandelijks plaats en inmiddels is het ook in Riel in Het Groene Bos: Natuurlab, waarin kinderen zelf de natuur onderzoeken, samen met volwassenen. Deze keer zijn er negen kinderen, maar dat kan oplopen tot wel achttien. De kinderen, vertelt initiatiefneemster Marlies, zijn erg nieuwsgierig naar de natuur. Vandaag voeren ze enthousiast drie zelfbedachte opdrachten uit.
Kikkerdokter
Bodhi, Thijs en Pepijn hebben het voorbereid met het Ideeënboek dat de kinderen zelf vullen. Ze gaan vandaag waterbeestjes vangen, kikkers bekijken en sporen onderzoeken, waaronder poep en braakballen. Natuurgidsen, natuurkenners van het Biodiversiteitsteam, (groot)ouders en andere liefhebbers begeleiden het ontdekproces. Han, de ‘kikkerdokter’, zal als geschoold dermatoloog kikkers beoordelen op gezondheid (lees: levendigheid). De kinderen waaieren uit.
Whapp! daar heeft er één de rode sint-jacobsvlinder in zijn net, een nachtvlinder. De kinderen lopen over een takkenpad naar de verborgen poel, waar ze met schepnetten bakjes vullen met kikkers, waterspinnen en torretjes. ‘Modderopa’ Jan moedigt een kleinkind aan zich in zijn vinger te laten bijten: ‘Je hebt er tien!’ De koekoek laat zich door de opgewonden kinderstemmen niet wegdrukken.
Soppen
Verhit en met modder op knieën, broeken en shirts komen de kinderen weer tevoorschijn. Middenin het veld ligt er één in overall op zijn rug, een voet in de lucht. Hij droogt zijn sokken. Een ander sopt door in zijn laarzen. Groepjes kinderen buigen zich her en der over sporen in het gras. In de werkschuur plukken intussen kinderen met voorzichtige vingertjes braakballen van uilen uit elkaar, en drollen van een vos, een weekje oud, droog en pluizig.
De vos eet veldmuizen met huid en haar op. De harde delen zijn met loeps goed te zien: schedeltjes, kaken met piepkleine tandjes en botjes dun als graten. Diepe concentratie heerst; koekjes en brandnetellimonade kunnen nauwelijks afleiden. Trots komt een kind, wie niks mankeert, binnenlopen met een natuurverband: gekneusd duizendblad, rond zijn vinger gebonden met weegbree.
Met natuurogen kijken
Kijken met natuurogen: in tweetallen spelen ze het fotocamera-spel. Eén kind is fototoestel; het opent de ogen als de fotograaf dat aangeeft en ziet dan een bloem, een insect of een ander natuurobject. Dan volgt nog het eerderbedachte Buizerdspel: dieren nadoen, waarin de kievit de roofvogel wegjaagt, wat met een gezelschap van (deze keer) alleen jongens leidt tot aanhoudend duw- en trekwerk. Zo raken ze nog wat energie kwijt, constateert Marlies, die de vorige keer als buizerd werd bedolven onder strijdbare kieviten.
Wat vonden de kinderen ervan, tot aan het Buizerdspel (dat voor een enkeling te ruw was)? De bezwete kinderen peinzen op die vraag. Maar als Marlies vraagt of ze niet váker Natuurlab willen (ze steekt zelf als eerste haar arm omhoog), wordt duidelijk dat dit véél vaker mag. En het Ideeënboek kan weer aangevuld. Modderopa plukt zijn kleinkinderen uit de auto want er wordt nog afscheid genomen. Netjes geven ze Marlies een hand. De ‘gezond’ beoordeelde kikkers zijn al teruggezet. Als wij straks weg zijn, zegt Marlies, is Het Groene Bos weer van de dieren.
Anjo Roorda, Biodiversiteitsteam Goirle-Riel
(eerder gepubliceerd in Goirles Belang, 2019)
Comments