Nou is Gloria toch dood. Het eigenwijze kipje was twee keer eerder ziek maar ze herstelde, hoewel de moeder van eega steeds anders voorspelde, negatief anticiperend zoals haar dochter het noemt, want dan kan het alleen maar meevallen. Een derde keer hield schoonmoeder zich over de kansen wat op de vlakte maar juist nu ging het mis. Na een paar ongelukkige dagen kroop Gloria zwaar ademend in een hoekje van haar hok en ging ze uiteindelijk alleen haar laatste eigen weg. Barry en de andere drie kipjes keken toe vanaf hun stok toen ik haar in de avond meenam. De volgende ochtend stapte Barry met een kipje minder de zon in.

Klein kopje

We zagen Barry vaak met drie kipjes, samen rondscharrelend tot in de uithoeken van ons terrein, want de vierde bepaalde haar route graag zelf: Gloria. Dat begon al bij het eten: als ik zaden strooi werkt het gezamenlijke pluimvee dat driftig pikkend in stilte weg maar zodra ik de bus met brokjes legmeel naast het bakje zette kwam Gloria de eerste stukjes direct uit de bus eten. Na wat hapjes stopte ze omdat ze wist: dan pak ik een paar handjes en zet ze haar eten voort uit het bakje. Vast ritueel waar we beiden op rekenden en ik naar uitkeek. Ik keek elke dag op dat kleine kopje, pikkend in de bus, die ik voor haar schuin hield als hij leger werd.

Gloria was nieuwsgieriger dan de rest en dwaalde graag af. Met het platgevallen kammetje op haar kopje zag ze eruit als een schuinsmarcheerder of feestnummer: in de gloria! Ze zat, misschien door dat kammetje, laag in de pikorde en werd regelmatig door haar zusters op de kop gezeten maar ze leek het zich niet aan te trekken. ’s Nachts op de lagere stok schoof ze zodanig dat de ontlasting van de hoger gezeten Barry en kipjes haar niet deerde.

Arm beestje

Toen ze de laatste keer ziek werd en rijst het juiste eten voor haar leek, wilde ik de andere afleiden met het plakje ontbijtkoek dat door Poes met haar ruwe tongetje zorgvuldig van alle boter was ontdaan. Maar het was Gloria die er met een mooi stukje ontbijtkoek vandoor ging. Daarna kreeg ze toch rijst en hield ik de andere met zachte hand uit de buurt. Het arme beestje beleefde, zo bleek, haar laatste dag. We zien nu de overgebleven kippen met Barry gelukkig rondlopen maar we zijn niet meer compleet. Als ik het legmeel in het bakje doe mis ik deerlijk het eigenwijze kopje met scheef kammetje dat de eerste brokjes uit de bus pikt.

Half of what I say is meaningless

But I say it just to reach you, Gloria

(eega, vrij naar Julia, John Lennon – en later weer gebruikt door Kopland).